Z danych opublikowanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) wynika, że quasi-anonimowość towarzysząca od początku idei kryptowalut stanowi jedno z największych utrudnień na drodze do objęcia ich opodatkowaniem. Przypomnieć warto, że rynek kryptowalut od 2008 roku rozwija się niezwykle dynamicznie, co z czasem stało się przyczynkiem do licznych prób objęcia tej szczególnej formy aktywów opodatkowaniem ze strony państw. O skali wspomnianej dynamiki świadczą dane – w listopadzie 2021 roku wartość rynkowa aktywów kryptograficznych osiągnęła rekordową kwotę 3 bilionów dolarów. Z Bitcoina zaś wyodrębniły się tysiące innych kryptowalut. Według szacunkowych danych w niektórych krajach takich jak Stany Zjednoczone, około kilkunastu procent populacji dysponowało jakimiś aktywami kryptograficznymi. Międzynarodowy Fundusz Walutowy szacuje, że na całym świecie kryptowalutami posługuje się około 400 milionów ludzi. Jednocześnie wskazanej popularności walut takich jak Bitcoin, Ethereum czy też Tether nie towarzyszy powszechność ich stosowania przez przedsiębiorstwa. IMF szacuje, że obecnie na świecie około 15 000 firm korzysta z nich. Przykładowo, w Stanach Zjednoczonych dziennie dokonuje się transakcji w sprzedaży detalicznej na kwotę ok. 550 miliardów dolarów, podczas gdy dzienna wartość transakcji wykonanych w kryptowalutach odpowiada jedynie kwocie 15 milionów dolarów (dane z 2021 roku).

 

                W ostatnim tygodniu czerwca przedstawiciele Banku Światowego opublikowali dane dotyczące problemu nieefektywnego wykorzystywania zasobów naturalnych pozostających w dyspozycji poszczególnych państw. Wskazali, że w zdecydowanej większości państw występują istotne luki w sferze wykorzystywania zasobów naturalnych. Akcentuje się, że iż likwidacja wspomnianych luk umożliwi z jednej strony efektywne uporanie się z zarówno wyzwaniami ekonomicznymi, jak i środowiskowymi. Z drugiej zaś, kraje są w stosunkowo prosty sposób – zwłaszcza wobec dotychczas pokutujących przekonań, zwiększyć swoje bezpieczeństwo żywnościowe, zdolności gospodarcze czy też stan ochrony środowiska. Zdaniem Banku Światowego, implementacja działań na rzecz zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych to konieczność, zwłaszcza w obliczu rosnących problemów poszczególnych członków wspólnoty międzynarodowej z niedoborami finansowymi oraz rosnącą konkurencją pomiędzy państwami. Przypomnieć należy także, że wciąż zmienia się otoczenie polityczno-prawne państw, w szczególności na płaszczyźnie prawa międzynarodowego. Dostrzec wręcz można swoisty paradoks polegający na tym, że współcześnie państwa dążą od lat do coraz większego uwzględniania w umowach międzynarodowych regulacji mających wzmocnić ich bezpieczeństwo w różnych wymiarach -  w tym w obszarze bezpieczeństwa żywnościowego. Z drugiej zaś strony, procesowi temu nie towarzyszy wzrost poczucia bezpieczeństwa czy też złagodzenie konfliktów i napięć pomiędzy państwami. Wprost można mówić obecnie o deterioracji systemu bezpieczeństwa międzynarodowego. Coraz ostrzejsze są również skutki partykularnej polityki państw.

Zainicjowanie prac przez Radę Ministrów nad projektem Ustawy o podmiotach obsługujących kredyty i nabywcach kredytów, i skierowanie go do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji publicznych, to skutek konieczności implementowania do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2167 z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie podmiotów obsługujących kredyty i nabywców kredytów oraz w sprawie zmiany dyrektyw 2008/48/WE i 2014/17/UE. Istotą wymienionej dyrektywy jest wygenerowanie dla banków oraz innych instytucji finansowych działających na obszarze państw członkowskich Unii Europejskiej warunków, które z jednej strony - umożliwią deteriorację ryzyka akumulacji nieobsługiwanych kredytów w najbliższych latach, z drugiej zaś, ułatwią wspomnianym podmiotom działania związane z nieobsługiwanymi kredytami ujętymi w ich bilansach.

Przyjęciem przez izbę poselską części poprawek zaproponowanych przez Senat oraz podpisaniem przez głowę państwa Ustawy z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, zakończyły się prace na aktem prawnym mającym uprościć rozliczanie przez podatników podatku od towarów i usług. Dlatego też ustawa z maja tego roku w pierwszej kolejności nowelizuje obecnie obowiązującą Ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wspomniane uproszczenie podatku od towarów i usług wdrażane jest w polskim prawodawstwie od kilku lat, stopniowo.

Przekazanie przez Marszałka Sejmu do izby wyższej Ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym oraz niektórych innych ustaw stanowi kolejny etap prac legislacyjnych zainicjowanych już 28 kwietnia tego roku. Ustawa przyjęta przez Sejm stanowi efekt inicjatywy ustawodawczej grupy dwudziestu dwóch posłów na Sejm RP. Zauważyć należy, że w ostatnich latach jest to przykład rzadko zakończonej sukcesem inicjatywy poselskiej. Zdecydowana większość ustaw procedowanych przez Senat stanowi efekt inicjatywy Rady Ministrów, w zdecydowanie mniejszym zaś stopniu Prezydenta RP, Komisji Sejmowych czy też właśnie grupy posłów.