Projekt Ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw skierowany został przez wnioskodawcę projektu, tj. Ministra Klimatu i Środowiska do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji publicznych. W tych ostatnich udział bierze ponad trzydzieści podmiotów reprezentujących głównie państwowe instytuty badawcze, izby gospodarcze i organizacje reprezentujące szeroko rozumiany sektor paliw oraz przedsiębiorstwa komercyjne handlujące produktami zaliczanymi do paliw. Konieczność procedowania ustawy mającej umożliwić poddanie nowelizacji zarówno samej Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2024 r. poz. 20), jak i Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. 2024 r. poz. 266), Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54), Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2023 r. poz. 846, z późn. zm.) czy też Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, z późn. zm.), wynika z obowiązku transpozycji do przepisów prawa krajowego rozwiązań obecnych w treści Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Ratio legis omawianego projektu zawiera również dążenie do rozwoju rynku niskoemisyjnych paliw transportowych oraz zintensyfikowanie rozwoju technologii biokomponentów zaawansowanych.

W maju Prezydent Rzeczypospolitej podpisał Ustawę z dnia 12 kwietnia 2024 r. o zmianie ustawy o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej oraz ustawy o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom. Przypomnieć na wstępie trzeba, że wspomniany akt prawny trafił – jeszcze jako projekt aktu normatywnego, do izby niższej parlamentu dopiero 12 marca tego roku. Następnie zaś procedowany był w obydwu izbach parlamentu w bardzo szybkim tempie. Było ono podyktowane szczególnym przedmiotem regulacji, jaki obejmuje ustawa, tj. sferą kredytów hipotecznych i warunkami ich spłaty.

W treści obecnie obowiązującej Ustawy z dnia 22 lipca 2006 roku o paszach (Dz. U. 2006 Nr 144 poz. 1045 z późn. zm.) w art. 15 ust. 1 pkt 4 wskazano, że z dniem 1 stycznia 2025 roku wejdzie w życie zakaz wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego w żywieniu zwierząt. Przypomnieć na wstępie należy, że przedmiotowa ustawa określa w szczególności właściwość organów w zakresie higieny i urzędowej kontroli pasz oraz dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt, a także w zakresie wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania pasz leczniczych oraz urzędowej kontroli tych pasz. Ponadto, jak stypizowano w treści art.1 ust. 2 w ustawie sprecyzowano właściwość organów w zakresie dotyczącym zezwoleń, oznakowania i nadzoru nad organizmami genetycznie zmodyfikowanymi przeznaczonymi do użytku paszowego oraz paszami genetycznie zmodyfikowanymi, jak również poddano regulacji właściwość organów w sprawach transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych.

Jak co roku, Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (European Banking Authority, EBA) opublikował zagregowane dane za 2022 rok ukazujące najlepiej zarabiających pracowników szeroko rozumianego sektora finansowego w państwach Unii Europejskiej. Wspomniane dane obejmują także wszystkich pracowników instytucji i unijnych oddziałów instytucji oraz firm inwestycyjnych z państw trzecich otrzymujących łączne wynagrodzenie w wysokości co najmniej jednego miliona EURO rocznie. Wskazany oblig spoczywający na Europejskim Urzędzie Nadzoru Bankowego polegający na gromadzeniu danych obejmujących najlepiej zarabiających pracowników wynika explicite z treści dwóch kluczowych dla sektora finansów unijnych dyrektyw. Po pierwsze, z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE. Po drugie zaś – z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2034 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie nadzoru ostrożnościowego nad firmami inwestycyjnymi oraz zmieniającej dyrektywy 2002/87/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE, 2014/59/UE i 2014/65/UE.

Organizacja wyspecjalizowana ONZ, jaką jest FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) przedstawiła w kwietniu tego roku alarmujące dane dotyczące poziomu głodu na świecie. Wskazuje ona, że w pięćdziesięciu dziewięciu krajach na świecie wciąż utrzymuje się wysoki poziom głodu. Z danych udostępnionych przez FAO wynika, że w minionym roku, blisko 282 miliony ludzi doświadczyło poważnego głodu (sic!) co wyraźnie świadczy o skali problemów związanych z problematyką bezpieczeństwa żywnościowego. Podkreślić trzeba, że najczęściej tak media, jak i badacze koncentrują się na zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem – zarówno narodowym, jak i międzynarodowym.